บุญเลี้ยง ทุมทอง

มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์

พัชรา ทองพันธ์รักษ์

มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงสำรวจครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐานของประเภทเด็กที่มีความต้องการพิเศษที่มีอายุระหว่าง 2-8 ปี และเพื่อศึกษาผลการพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็กของเด็กที่มีความต้องการพิเศษในจังหวัดสุรินทร์ที่มีอายุ ระหว่าง 2-8 ปี โดยการใช้กิจกรรมศิลปะบำบัดและการสอดแทรกกระบวนการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษา กลุ่มตัวอย่างคือ เด็กที่มีความต้องการพิเศษมี 9 ประเภทที่มีภูมิลำเนาในจังหวัดสุรินทร์ โดยมีอายุระหว่าง 2-8 ปี จำนวน 32 คน โดยการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบทดสอบความฉลาดทางอารมณ์ และแบบสังเกตความสามารถในการทำงานของกล้ามเนื้อมัดเล็ก การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และผลการวิจัยพบว่า 1. เด็กที่มีความต้องการพิเศษในจังหวัดสุรินทร์ที่มีอายุ ระหว่าง 2-8 ปีมีจำนวน 62 คน จำแนกข้อมูลแต่ละด้าน ๆ ที่พบมากที่สุดคือ อายุ 2, 6 ปี มากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 21.62 นับถือศาสนาพุทธมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 100 รายได้ของครอบครัว 6,001-8,000 บาท/เดือน มากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 56.76 พักอาศัยอยู่กับตากับยายมากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 48.65 และประเภทของความพิการคือด้านสติปัญญามากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 62.16 2. ผลการเปรียบเทียบการพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็กของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ ในชุดกิจกรรมการระบายสี การตัดกระดาษ การเขียนเส้น การลากโยงเส้น และการร้อยลูกปัดพบว่า โดยรวมเฉลี่ย คิดเป็นร้อยละ 81.40, 78.45, 82.50, 86.40, 75.15 ตามลำดับ 3. คะแนนความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กที่มีความต้องการพิเศษเมื่อสิ้นสุดกิจกรรมโดยรวมเฉลี่ยคิดเป็นร้อยละ 75.56

Abstract

This survey research aimed to examine the fundamental basic data about kinds of 2-8 year-old children with special needs, and examine outcomes of the development of small muscles of 2-8 year-old children with special needs using art therapy activity and insert instructional management based on contemplative education in Surin province. The sample consisted of 32 2-8-year-old children with 9 kinds of special needs, who were living in Surin province, selected using the purposive sampling technique. The instruments used for collecting data were a questionnaire on general data, a test of emotional quotient, and an observation form on small muscle working ability. The collected data were analyzed by finding out percentage, mean, and standard deviation. The results of the research showed that : 1. There were 62 2-8 year-old children with special needs in Surin province. When the data in each aspect were classified, the aspects found the most were : aged 2 years and 6 years the most, at 21.62 percent, believing in Buddhism the most, at 100 percent ; family incomes of 6,001-8,000 baht/month the most, at 56.76 percent ; living with grandparents the most, at 48.65 percent ; and the kind of disability being intelligence the most, at 62.16 percent. 2. For the results of comparing the development of small muscles of the children with special needs in the set of activities in coloring/painting, paper cutting, line drawing, line drawing for matching, and threading beads, it was found that their means as a whole were at the following percentages : 81.40, 78.45, 82.50, 86.40 and 75.15 respectively. 3. The mean score on emotional quotient of the children with special needs at the end of activities as a whole was at 75.56 percent.

คำสำคัญ

กล้ามเนื้อมัดเล็ก, เด็กที่มีความต้องการพิเศษ, กิจกรรมศิลปะบำบัด, จิตตปัญญาศึกษา

Keywords

Small Muscles, Children with special needs, Art therapy activity, Contemplative Education

เอกสารอ้างอิง

กัญญพัชร พงษ์ช้างอยู่ ศิริยุพา สนั่นเรืองศักดิ์ และนฤมล ธีระรังสิกุล. (2561). ผลของโปรแกรมส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยการเล่านิทานต่อความฉลาดทางอารมณ์ของเด็กปฐมวัย. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี กรุงเทพ, 34(1), 47-57.
จารุวรรณ ก้านศรี, ชุติมา มาลัย, ปริญดา ศรีธราพิพัฒน์, นภัสสร ยอดทองดี และศศิวิมล บูรณะเรข. (2564). ผลของโปรแกรมการละเล่นภูมิปัญญาท้องถิ่นต่อการพัฒนาทักษะทางสังคมของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ. วารสารวิจัยสุขภาพและการพยาบาล, 37(2), 216-226.
ทวีศักดิ์ สิริรัตน์เรขา. (2550). การบำบัดทางเลือกในเด็กพิเศษ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
ณัฐณิชา มณีพฤกษ์ พรเทพ เลิศเทวศิริ และอินทิรา พรมพันธุ์. (2565). เทคโนโลยีดิจิทัลสร้างสรรค์กับการจัดกิจกรรมศิลปะสำหรับเด็กปฐมวัย. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 33(3), 1-14.
รัตติกรณ์ จงวิศาล. (2544). รวมบทความทางวิชาการเรื่อง (เล่ม2) อีคิว : จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ : Desktop.
สุจิตรา สุขเกษม. (2538). ผลของการจัดกิจกรรมศิลปะที่มีต่อความสามารถในการใช้กล้ามเนื้อมัดเล็ก ของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญาระดับปฐมวัย. ปริญญานิพนธ์ การศึกษามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
Chaiwatthanakunwanit, S., & Rukspollmuang, C., (2015). Alternative edicatopmal provision model to improve quality of life of children with special needs. Journal of education Khon Kaen University, 9(1), 192-201.
Lowenfeld, Victor. (1957). Creative and Mental Growth. New York: Macmillan.
Ministry of Education. (1999). National Education Act. Retrieved from http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2542/A/074/1.PDF (In Thai)
Rubin, Aron Judith. (1984). Child Art Therapy Understanding and Helping Children Grown Through Art. New York: Ven Nostrand Reinhold.