ปัญจนาฏ วรวัฒนชัย

มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา

บทคัดย่อ

สังคมโลกได้มีการเปลี่ยนแปลงกระบวนทัศน์ต่าง ๆ ส่งผลให้คนในยุคนี้ต้องมีความยืดหยุ่น มีความริเริ่มสร้างสรรค์ และเป็นตัวของตัวเอง สามารถเป็นทั้งผู้สร้างและผู้ผลิตเพื่อสร้างสรรค์ให้เกิดสิ่งดี ๆ แก่ชีวิตและสังคมได้ความคิดสร้างสรรค์จึงเป็นหนึ่งในทักษะที่จำเป็นสำหรับการออกไปดำรงชีวิตในโลกแห่งศตวรรษที่ 21 แต่การจะพัฒนาให้บุคคลมีความคิดสร้างสรรค์ได้นั้นควรเริ่มตั้งแต่วัยเด็ก โดยเฉพาะในการจัดการศึกษาควรบ่มเพาะเด็กให้มีความคิดสร้างสรรค์เกิดขึ้นเพราะเด็กใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในโรงเรียนค่อนข้างยาวนาน โดยอาศัยครูเป็นผู้วางรากฐานให้แก่เด็ก แต่การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์จะประสบสำเร็จได้นั้นควรมีครูที่มีคุณลักษณะของการเป็นครูที่มีความคิดสร้างสรรค์ (Creative Teachers) มีทักษะการจัดการเรียนการสอนอย่างสร้างสรรค์ (Teaching Creatively) และมีทักษะการสอนความคิดสร้างสรรค์(Teaching for creativity) สามารถประยุกต์ใช้ในการเรียนการสอนและพัฒนาความคิดสร้างสรรค์ให้แก่เด็กได้อย่างมีประสิทธิภาพ

Abstract

Global society has experienced a paradigm shift in a variety of contexts that prompts people in the modern era to have flexibility, creativity, and individuality, as well as the ability to become both a creator and a producer who could make positive contributions to their own lives and the society. Creativity is thus one of the essential skills for living in the 21st century. However, the development for individual creativity should be conducted in early childhood; the educational system should foster creativity in children since they spend most of their time in school, with teachers as their knowledge foundation builders. Still, in order for the creativity development to succeed, teachers are required to possess the following characteristics that are Creative Teachers with creative process (Teaching Creatively) and teaching skills to stimulate creativity (Teaching for creativity), all of which could be applied to the teaching and learning the creativity development process for the children in an efficient manner.

คำสำคัญ

ทักษะสำหรับครู, การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์

Keywords

Skills for Teachers, Creativity Development

เอกสารอ้างอิง

กิติยา เก้าเอี้ยน. (2558). ผลของการจัดกิจกรรมศิลปะสร้างสรรค์โดยใช้แนวคิดของวิลเลียมส์ที่มีต่อ ความคิด สร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย. วารสารวิจัยทางการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิ โรฒ, 9(2), 13-21.
ปัญจนาฏ วรวัฒนชัย. (2560). ทฤษฎีการเกิดความคิดสร้างสรรค์เชิงจิตวิเคราะห์. ครุศาสตร์สาร,11(1), 69-78.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ ในศตวรรษ ที่ ๒๑. กรุงเทพ ฯ : มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
ศิริพงษ์ เพียศิริ. (2550). การพัฒาหลักสูตรฝึกอบรมสำหรับนักศึกษาปริญญาบัณฑิตด้วยกิจกรรม ศิลปะเพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์และทักษะการผลิตผลงาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎี บัณฑิต สาขาวิชาอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์. (2558). คู่มือครูการจัดการเรียนรู้แบบการแก้ปัญหาอย่างอย่างสร้างสรรค์. [ออนไลน์]. ได้จาก https://candmbsri. files.wordpress.com/2015/05/crative-problem-solving.pdf [สืบค้น เมื่อ 14 เมษายน 2559].
อารี พันธ์มณี. (2552) “การจัดประสบการณ์เพื่อพัฒนาเด็กปฐมวัยด้านความคิดสร้างสรรค์” ในประมวล สาระชุดวิชาการจัดประสบการณ์สาหรับเด็กปฐมวัย หน่วยที่ 9 พิมพ์ครั้งที่ 3 นนทบุรี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช คณะศึกษาศาสตร์.
Brinkman, D. J. (2010). Teaching Creatively and Teaching for Creativity. Arts EducationPolicy Review,
111(2), 48-50.
Chandrasekaran, S. (2014). Effectiveness of Synectics Techniques in Teaching of Zoology at Higher Secondary Level. International Journal of Humanities and Social Science Invention, 3(8), 37-40.
Gordon, W. J. J. (1961). Synectics, the development of creative capacity. New York : Harper and Row.
Hsien, S. H., Kai, H. W., Meng, J. W., Kuang, C. Y., and Kuo, E. C. (2006). Using Cognitive Affective Interaction Model to Construct On-Line Game for Creativity. Springer-Verlag Berlin Heidelberg, LNCS 3942, 409-418.
Jeffrey, B., and Craft, A. (2004). Teaching creatively and teaching for creativity : distinctions and relationships. Educational Studies, 30(1), 77–87.
Joubert, M.M. (2001). “The art of creative teaching: NACCCE and beyond, in Craft, A, Jeffrey, B and Liebling, M (eds)” Creativity in education. London : Continuum
Joyce, B. & M. Weil. (1996). Models of teaching. 5th ed. Boston : Allyn & Bacon.
Morris, A. (2014). FOSTERING STUDENT CREATIVITY USING BRAIN-BASED LEARNING. Scholarly Research Journal for Humanity Science & English Language, 1(4), 549-560.
Mujibul, H. S. (2013). Synectics Model of Teaching: Developing Creativity Skills of Individuals and Groups of Society. Indian Journal of Applied Research, 3(4), 132-134.
Torrance, E. P. (1981). Personelity. New York : McGraw-Hill.
. (1997). Creativity in the classroom: What research says to the teacher. Washington, DC : National Education Association.
Wayne, Morris. (2006). Creativity Its Place In Education. New Zealand : New Plymouth.
Williams, F. E. (1970). Classroom ideas for encouraging thinking and feeling. (2nd ed.). Buffalo, NY : D.O.K. Publishers.
______ . (1972). Models for Encouraging Creativity in the Classroom by Integrating Cognitive- Affective Behaviors. In Miriam B. K. Behavioral Objectives in Curriculum Development. (83-96). Englewood Cliffs, New Jersey : Educational Technology Publications.
______ . (1993). The cognitive-affective interaction model for enriching gifted programs. In J. S.Renzulli (Ed.), Systems and models for developing programs for the gifted and talented (pp. 461-484).
Highett, Vic : Hawker Brownlow.